Hier terug vanuit het beste internetcafe op de Balkan...
We zullen er ons niet laten door leiden.
Ook al is Tivat door zijn ligging aan de baai van Kotor (zeewater en groene heuvels aan de horizon) veel mooier dan Blankenberge, het heeft er wel iets weg van.
We zijn hier zo gauw mogelijk weg.
De bagage reeds ingepakt en een doos voor mijn fiets niet te vinden in dit veel te kleine stadje zonder fietsenmaker. Ik kan mijn aluminiumen ezeltje knarsend van het Albanees bergstof,zonder doos maar mits wat plastiekfolie dat ze er op den aeroport zullen rondwikkelen, kan zo mee het luchtruim in. (inclusief de Tabak en Raki... voor zij die weten dat er voor hen bij zijn)
Daarnet kwam ik vier fietsende Belgen tegen die in 23 dagen zo een kleine 4000km tussen Belgie en Griekenland afleggen voor een goed doel, nl. voor mentaal gehandicapte kinderen ergens in het Antwerpse. Ik kon hen van de gebruikelijke schrik die de meeste mensen hebben over Albanie volledig ontdoen. Met een gerust hart zetten zij morgen koers richting Albanie. Ik zal morgen op mijn beurt landen om 11 u 30 in den Belgiek...
