1 juni is het weer zo ver,terug naar mijn geliefde...
Balkan Baby Blue!!!
Oneindig blauw vol bergen.
Vergeleken met alle andere fietsreizen, zal deze meermaals doodlopen in de bergen.
Onbekende bergpassen vol grind, een weg naar nergens, alles is er reeds onderweg nog voor het einde in zicht is. Het verlangen wordt geblust, of beter nog, vat nog meer vuur. Vlammend naar het dal en kruipend naar de top vinden haat en liefde hun weg tussen oneindige vergezichten. Waar ben ik in godsnaam mee begonnen, maar dat afzien doet zo'n deugd, dat ik er helemaal wild van wordt. Ik kan niet wachten...
***
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten