De Bike-specialist had niet de juiste spaken waardoor de reparatie enige vertraging heeft op gelopen. Tegen 7 uur deze avond zal volgens plan, mijn paardje terug picobello zijn om het Albanese bergland te trotseren.
Maar tis goed weer, en de dames hebben hun schoonste kleren uit de kast gehaald en flaneren door de straten.
Dus we hebben toch nog wat bekijks,oleee!!!
Toch wild blozende boeredochters wachten in de bergen...
Enkele verloren hoekjes in de stad, mee in mijn schetsboek.
Daarnet groen (zielona) gekocht in de winkel om al het groen in de bergen in te kleuren.
Hier heb ik dit weinig vandoen in de stad,
veel telekom-roze en vlaggen-rood in de warme middagzon.
Ijscreme,koffie en Borek.
Muggenstick en een sticker -MNE- voor op de auto,
met de onafhankelijkheid van Montenegro,
hebben de stickermarchands hier een gouden zaak gedaan.
Egem, we gaan!!
Vrienden van het noorden en andere oorden
In De ronde van Oorbeestitstan is 1-wiel koning...
donderdag 7 juni 2007
woensdag 6 juni 2007
Deel 2 LOVELY...
Ik was blij hier hun gast te mogen zijn, inclusief de vier keer frieten van de evenveel maaltijden die ik er gegeten heb...
Communist of Demokraat, vragen ze mij hier in daar in de bergen.
Wijselijk had ik mijn >rode Albanese ster-pin thuis gelaten.
Ik wist hoe Hoxha in de tijd van het communisme deze streek had gemarginaliseerd tegenover de rest van het land, en hoe ze nu nog stonden tegenover hen.
Papa Pasck vond dat dit er weinig toe doet(in de bergen).
Hij was nog lasser geweest in de hydrocentrales van Kukes en Fierze.
Daar in Tamare hadden ze weinig of geen last van het uitvallen van de elektriciteit, hij werd er eigenhandig opwekt door de altijd stromende bergrivier. Ik datzelfde water de volgende dag achterna, op weg naar Vermosh. Daar de weg, volgens de kaart doodliep in de bergen,heb ik mijn bagage achtergelaten bij hen. Dit was echt nodig, de stenige cols deden mij meermaals afstappen. Slechts 60 kilometer gefietst die dag en de 20 erbarmelijkste kilometers met een camion meegewiegd die vooral hout ging halen uit de nu nog groene bossen. her en der wordt er met bier bijgetankt in de geimproviseerde cafes-containers. Ongemakkelijk lang blijven de bergmammetjes mijn komst nakijken. Mallore,... In Vermosh wordt ik door een andere camionchauffeur nog getrakteerd op ... jawel frieten met kaas. Nji Deu Tre Kater Pes,we kunnen nu al tot vijf tellen in het Albanees! De prachtige brede vallei met zotte blaffende zwijntjes, geitjes met veel te grote bellen en oude huizen met een typisch Albanees Wolfsdak, de slangen dieper en hoger in de bergen. Ik nam er een portret van een man die het glas uit zijn bulldozer-sneeuwruimer ging vervangen tot ik merkte dat mijn eerste film die ik had op geschoten, er geen was, eigenlijk kon het mij weinig geven te midden een alles overheersende decor. Ik moest denken aan toen ik klein was en Sinterklaas die met zijn koets in de straat passeerde fotografeerde, wetende dat er geen film in de camera zat...Nu kon ik echt beginnen,de Grafdelvers op een mooie heuvel bij Podgorica, de ijscoman en de kinderen in Hot en zoveel meer samen met Sinterklaas...
s Avonds blijf ik voor een tweede nacht bij de familie in Tamare. Nauwelijks te geloven zo afgelegen te zijn, Op de Junior TV Shqip een Kerstfilm... en big brother shqip!!! Ik had genoeg aan de documentaire die zich overdag buiten had afgespeeld.
Van al mijn bergpassen, was deze wel de very, er zijn geen woorden voor, de meest moordende in elk geval (aan de woeste witgekalkte kruisen op de rotsen te zien en soms een andere witgekalkte vlek, waar hij of zij was tegengevallen en boven of beneden de rots een blinkend grafmonument met plastieken bloemen erbij.Vandaag ben ik dan vanuit Tamare bij de rivier gekropen, om dan vanaf Rapshe mij als een steen te laten vallen tot in de Vlakte van Podgorica, de dichtsbijzijnde reparation- Biciclette. Morgenochtend om 10 u kan ik hem halen, Back to my lovely Albania, Fuck Titostad, leg me te slapen, ook al weet ik nog niet waar...
Naten e mire.
Communist of Demokraat, vragen ze mij hier in daar in de bergen.
Wijselijk had ik mijn >rode Albanese ster-pin thuis gelaten.
Ik wist hoe Hoxha in de tijd van het communisme deze streek had gemarginaliseerd tegenover de rest van het land, en hoe ze nu nog stonden tegenover hen.
Papa Pasck vond dat dit er weinig toe doet(in de bergen).
Hij was nog lasser geweest in de hydrocentrales van Kukes en Fierze.
Daar in Tamare hadden ze weinig of geen last van het uitvallen van de elektriciteit, hij werd er eigenhandig opwekt door de altijd stromende bergrivier. Ik datzelfde water de volgende dag achterna, op weg naar Vermosh. Daar de weg, volgens de kaart doodliep in de bergen,heb ik mijn bagage achtergelaten bij hen. Dit was echt nodig, de stenige cols deden mij meermaals afstappen. Slechts 60 kilometer gefietst die dag en de 20 erbarmelijkste kilometers met een camion meegewiegd die vooral hout ging halen uit de nu nog groene bossen. her en der wordt er met bier bijgetankt in de geimproviseerde cafes-containers. Ongemakkelijk lang blijven de bergmammetjes mijn komst nakijken. Mallore,... In Vermosh wordt ik door een andere camionchauffeur nog getrakteerd op ... jawel frieten met kaas. Nji Deu Tre Kater Pes,we kunnen nu al tot vijf tellen in het Albanees! De prachtige brede vallei met zotte blaffende zwijntjes, geitjes met veel te grote bellen en oude huizen met een typisch Albanees Wolfsdak, de slangen dieper en hoger in de bergen. Ik nam er een portret van een man die het glas uit zijn bulldozer-sneeuwruimer ging vervangen tot ik merkte dat mijn eerste film die ik had op geschoten, er geen was, eigenlijk kon het mij weinig geven te midden een alles overheersende decor. Ik moest denken aan toen ik klein was en Sinterklaas die met zijn koets in de straat passeerde fotografeerde, wetende dat er geen film in de camera zat...Nu kon ik echt beginnen,de Grafdelvers op een mooie heuvel bij Podgorica, de ijscoman en de kinderen in Hot en zoveel meer samen met Sinterklaas...
s Avonds blijf ik voor een tweede nacht bij de familie in Tamare. Nauwelijks te geloven zo afgelegen te zijn, Op de Junior TV Shqip een Kerstfilm... en big brother shqip!!! Ik had genoeg aan de documentaire die zich overdag buiten had afgespeeld.
Van al mijn bergpassen, was deze wel de very, er zijn geen woorden voor, de meest moordende in elk geval (aan de woeste witgekalkte kruisen op de rotsen te zien en soms een andere witgekalkte vlek, waar hij of zij was tegengevallen en boven of beneden de rots een blinkend grafmonument met plastieken bloemen erbij.Vandaag ben ik dan vanuit Tamare bij de rivier gekropen, om dan vanaf Rapshe mij als een steen te laten vallen tot in de Vlakte van Podgorica, de dichtsbijzijnde reparation- Biciclette. Morgenochtend om 10 u kan ik hem halen, Back to my lovely Albania, Fuck Titostad, leg me te slapen, ook al weet ik nog niet waar...
Naten e mire.
*9
Le Nord d'Albanie, Ses Montagnes, ses pavees...
Secteur****** (remember Paris*Roubaix)De weg richting Vermosh, het meest noordelijke dorpje van het land.
Back in LOVELEY Albania
Terug vanuit Podgorica...
Er is hier echt niets in deze stad, fucking Titogradstad.
Waarom ik hier al terug sta, heeft te maken met mijn ijzeren paard dat een beetje raar begon te doen,weinig gras en veel stenen kreeg mijn paardje de laatste twee dagen voorgeschoteld. Het liep letterlijk spaak in de bergen. Stenen tegen het achterwiel, en zo een beetje paraplu,met bijhorende de regen in het Albanese bergland.
AFASH AFAZJ, rustig aan, hopelijk kunnen de lieve lezers nu nog volgen...
Want het moet eigenlijk nog beginnen.
Was dus eergisterenmiddag aan de grenspost Hani i Hotit aangekomen.
Aan een uiterste uitspatting van het grootste meer van de Balkan, was het puur genieten, Albanie nog heel even en zijn poorten worden geopend!!
De vriendelijke douanier gaf ik vijftig euro, waarvan hij mij er veertig terug moest.
Tien euro tax.
Grappend vroeg hij of het goed was, -Miere Miere??- Terug voelde ik het land heimelijk lonken aan zijn poorten.
MIjn Albanees tellen, had ik de laatste maanden in de Macedonische winkel in de Brugse Poort toch een beetje onderhouden.
Pesmediete Katermediet Falamideirit.
Mire se vine ne Shqiperia! Welkom in Albanie!
Na een kleine kilometer, de weg richting Shkodra, de grote stad in het Noorden, te hebben gevolgd, sloeg ik het eerste beste bergbaantje in.
Alhoewel... Nee ik wist dat weg naar Vermosh van kwaad naar erger zou gaan, alleen wist ik nog niet echt in welk opzicht.
Aan de roestige benzinepomp vroeg ik een beetje brandstof om te koken.
Ik betaalde met euros en wisselde tien euro, want ik had nog geen Albanese Leks op zak.
De pomphouder wenste mij een goede reis, al waarschuwde hij me voor -Mallore-, vooral na Leposhe...
Mallore zijn dus de mensen die in Hoog Albanie wonen.
Langzaam begon de weg te klimmen. Al toeterend met zijn brommer kwam de ijscoman mij voorbij. Kinderen kwamen uit de oude huizen tegen de bergwand om een smeltend ijsje. Verder dan hier ging de stoere ijscoman niet...
Vam Hot tot Rapshe en verder tot Tamare ging mijn weg die dag, niets zeggende namen van vergeten dorpen. Met fierheid vertellen ze dat de Turken hun land niet hebben veroverd, en er hier dus enkel Katholieken wonen. Van Tatoos met stervende jezussen tot kruisen op hun daken en nieuwe kerken, hun geloof tot diep in de haast ondoordringbare vallei, de ligging was de reden waarom de Moslimman niet tot daar geraakt waren. De ijscoman zijn ijscremes *Akullore*, zouden allang gesmolten zijn...
Tot Rapshe maakte deweg en het landschap zich klaar voor het echt werk, wat er zich dus nadien afspeelde, was als een bergetappe uit de tour van de derde eeuw voor christus of zoiets. Hier in hun verborgen paradijs zullen ze het geweten hebben, al doen er normeliter enkel ezels en ronkende vierwielers mee aan de Gira d"Albania, ik ben hier gepasseerd Pling!!!!, en daar ging een spaak in mijn wiel op de grindweg, mijn hoofd een beetje te hoog in de wolken...
De weg dook nadien waanzinnig de vruchtbare vallei in, zo waanzinnig als een wereld opzich tussen de steile bergen bij de rivier, zonder de onze van verderf,
met satelieten wel te verstaan...
Big Brother is watching you *Albanian Version
De familie Lekocaj ontving me alsof ze wisten van mijn komst. En die tent hahaha, weer voor niets meegezeuld over de bergen.
Mama en Papa, Poshk en Diedha hadden er drie zonen Voldrini,Albani en Antoni, en een dochter,Manjola. Hun huis bevond zich aan de overkant van de rivier, waar je via een brug met woeste balken boven de kolkende rivier en een schuivend steil pad terechtkwam. Wijselijk heb ik de raki nog even afgewezen, onder de wijnranken dronk ik samen met Pashk een Amstel bier in de vergeten vallei...
Morgen deel twee
Slaapzacht vanuit Titostad
Er is hier echt niets in deze stad, fucking Titogradstad.
Waarom ik hier al terug sta, heeft te maken met mijn ijzeren paard dat een beetje raar begon te doen,weinig gras en veel stenen kreeg mijn paardje de laatste twee dagen voorgeschoteld. Het liep letterlijk spaak in de bergen. Stenen tegen het achterwiel, en zo een beetje paraplu,met bijhorende de regen in het Albanese bergland.
AFASH AFAZJ, rustig aan, hopelijk kunnen de lieve lezers nu nog volgen...
Want het moet eigenlijk nog beginnen.
Was dus eergisterenmiddag aan de grenspost Hani i Hotit aangekomen.
Aan een uiterste uitspatting van het grootste meer van de Balkan, was het puur genieten, Albanie nog heel even en zijn poorten worden geopend!!
De vriendelijke douanier gaf ik vijftig euro, waarvan hij mij er veertig terug moest.
Tien euro tax.
Grappend vroeg hij of het goed was, -Miere Miere??- Terug voelde ik het land heimelijk lonken aan zijn poorten.
MIjn Albanees tellen, had ik de laatste maanden in de Macedonische winkel in de Brugse Poort toch een beetje onderhouden.
Pesmediete Katermediet Falamideirit.
Mire se vine ne Shqiperia! Welkom in Albanie!
Na een kleine kilometer, de weg richting Shkodra, de grote stad in het Noorden, te hebben gevolgd, sloeg ik het eerste beste bergbaantje in.
Alhoewel... Nee ik wist dat weg naar Vermosh van kwaad naar erger zou gaan, alleen wist ik nog niet echt in welk opzicht.
Aan de roestige benzinepomp vroeg ik een beetje brandstof om te koken.
Ik betaalde met euros en wisselde tien euro, want ik had nog geen Albanese Leks op zak.
De pomphouder wenste mij een goede reis, al waarschuwde hij me voor -Mallore-, vooral na Leposhe...
Mallore zijn dus de mensen die in Hoog Albanie wonen.
Langzaam begon de weg te klimmen. Al toeterend met zijn brommer kwam de ijscoman mij voorbij. Kinderen kwamen uit de oude huizen tegen de bergwand om een smeltend ijsje. Verder dan hier ging de stoere ijscoman niet...
Vam Hot tot Rapshe en verder tot Tamare ging mijn weg die dag, niets zeggende namen van vergeten dorpen. Met fierheid vertellen ze dat de Turken hun land niet hebben veroverd, en er hier dus enkel Katholieken wonen. Van Tatoos met stervende jezussen tot kruisen op hun daken en nieuwe kerken, hun geloof tot diep in de haast ondoordringbare vallei, de ligging was de reden waarom de Moslimman niet tot daar geraakt waren. De ijscoman zijn ijscremes *Akullore*, zouden allang gesmolten zijn...
Tot Rapshe maakte deweg en het landschap zich klaar voor het echt werk, wat er zich dus nadien afspeelde, was als een bergetappe uit de tour van de derde eeuw voor christus of zoiets. Hier in hun verborgen paradijs zullen ze het geweten hebben, al doen er normeliter enkel ezels en ronkende vierwielers mee aan de Gira d"Albania, ik ben hier gepasseerd Pling!!!!, en daar ging een spaak in mijn wiel op de grindweg, mijn hoofd een beetje te hoog in de wolken...
De weg dook nadien waanzinnig de vruchtbare vallei in, zo waanzinnig als een wereld opzich tussen de steile bergen bij de rivier, zonder de onze van verderf,
met satelieten wel te verstaan...
Big Brother is watching you *Albanian Version
De familie Lekocaj ontving me alsof ze wisten van mijn komst. En die tent hahaha, weer voor niets meegezeuld over de bergen.
Mama en Papa, Poshk en Diedha hadden er drie zonen Voldrini,Albani en Antoni, en een dochter,Manjola. Hun huis bevond zich aan de overkant van de rivier, waar je via een brug met woeste balken boven de kolkende rivier en een schuivend steil pad terechtkwam. Wijselijk heb ik de raki nog even afgewezen, onder de wijnranken dronk ik samen met Pashk een Amstel bier in de vergeten vallei...
Morgen deel twee
Slaapzacht vanuit Titostad
zondag 3 juni 2007
Montenegro boven!!
Vanuit een veel te rokerige internetcafe in Podgorica, ik ben hier gelijk al geweest...
Morgen richting Albania, nu enkel een toeristische testrit, al moet ik zeggen, Montenegro is wondermooi, en niet alleen het landschap...
Waar zullen we beginnen, heel eenvoudig vanuit Hansbeke zeker.
s Morgens rond 7 ben ik met mijn onafscheidelijke soigneur alias Willem richting Zaventem gereden. Ik vertelde hem van mijn veel te korte nacht en van een grote zwarte rat die rustig groene blaadjes zat te knabbelen in de boom bij mijn slaapkamer. Op de autoweg moest er bijna een bosduif aan geloven, al vraag ik mij af wat ze bij ons onder de noemer bos verstaan. Amai Zwartberg Groenbos of wathever, Montenegro is een pareltje dat je moet gezien hebben. inclusief het vliegtuig vol memes en pepes op weg naar Tivat... En leuk dat da was! Vooral dat het vliegtuig bijna 4 uur vertraging had. Maar geen nood, we kregen een maaltijd in de cafetaria van de luchthaven ter compensatie. Alhoewel, ik wou niet liever dan heel gauw mijn tentje opzetten in de Baai van Kotor. Ik hielp een meme haar valiezen op de band, praatte met een andere meme die haar dialect verdacht veel op het onze leek, ze was van Astene,en tijdens de vlucht zat ik bij 2 mensen die jaren in Afrika hadden gewoond, Hij was er sinds 1939 heen gegaan en had er een mega theeplantage uit zijn mouw geschud, geen dutsen die Belgen... Zij werkte er sinds 1955 in een school. Haar moeder had haar verplicht Frans te leren. Ze was geboren in Beveren a d Ijzer, met de grooten oorlog nog in het geheugen, waar zoveel Vlaamse soldaten de dood waren ingejaagd omdat ze de Franse bevelen, niet verstonden.
Zonder die oorlog had ze haar man nooit leren kennen in de Congo,
Kuifje in Afrika...
Kuifje in Hoog Albanie, nooit verschenen, dus bij deze...
Vandaag ben ik echt vertrokken vanop mijn campinkje inclusief veel zat nachtelijk balkanrumoer en wc met stront haast tot aan den plafond, maar kom we zijn weer in ons geliefd balkanland!!
Een wondermooie col loodste me uit de paradijselijke Baai van Kotor, Het zeewater had zich als een weerbarstige haak reeds voor eeuwen rond de berg geklemd, op het einde had je het middeleeuwse kotor. Het minder nostalgische, is de kaarsrechte landingsbaan van Tivat aan de andere kant van de baai. Vanuit de omliggende heuvels kon je dit in 1 zicht zien , maar wel na meerdere zuchten en overvolle Kroatische autobussen.
Gelukkig bracht het tweede deel van de rit mij langs baantjes waar deze toeristen zich zouden klem rijden. Wonderbaarlijk was een kleiner baantje op weg naar Podgorica. Het meest westelijke punt van het meer van Shkodra, liet zich zo verleidelijk zien van om de hoek, alsof dit met voorbedachte rade zo wonderlijk was neer gedropt.
De rivier die, vanuit de vallei met het half vervallen dorpje en zijn prachtig gerestaureerde Turkse brug, zich ombarmhartig vol waterplanten in het begin van het meer stortte, verwarde mij dusdanig. Is water groen of blauw /vraagteken/ 1 ding is zeker de bergen zijn hier zwart en hun meisjes wondermooi!!!
Morgen richting Albania, nu enkel een toeristische testrit, al moet ik zeggen, Montenegro is wondermooi, en niet alleen het landschap...
Waar zullen we beginnen, heel eenvoudig vanuit Hansbeke zeker.
s Morgens rond 7 ben ik met mijn onafscheidelijke soigneur alias Willem richting Zaventem gereden. Ik vertelde hem van mijn veel te korte nacht en van een grote zwarte rat die rustig groene blaadjes zat te knabbelen in de boom bij mijn slaapkamer. Op de autoweg moest er bijna een bosduif aan geloven, al vraag ik mij af wat ze bij ons onder de noemer bos verstaan. Amai Zwartberg Groenbos of wathever, Montenegro is een pareltje dat je moet gezien hebben. inclusief het vliegtuig vol memes en pepes op weg naar Tivat... En leuk dat da was! Vooral dat het vliegtuig bijna 4 uur vertraging had. Maar geen nood, we kregen een maaltijd in de cafetaria van de luchthaven ter compensatie. Alhoewel, ik wou niet liever dan heel gauw mijn tentje opzetten in de Baai van Kotor. Ik hielp een meme haar valiezen op de band, praatte met een andere meme die haar dialect verdacht veel op het onze leek, ze was van Astene,en tijdens de vlucht zat ik bij 2 mensen die jaren in Afrika hadden gewoond, Hij was er sinds 1939 heen gegaan en had er een mega theeplantage uit zijn mouw geschud, geen dutsen die Belgen... Zij werkte er sinds 1955 in een school. Haar moeder had haar verplicht Frans te leren. Ze was geboren in Beveren a d Ijzer, met de grooten oorlog nog in het geheugen, waar zoveel Vlaamse soldaten de dood waren ingejaagd omdat ze de Franse bevelen, niet verstonden.
Zonder die oorlog had ze haar man nooit leren kennen in de Congo,
Kuifje in Afrika...
Kuifje in Hoog Albanie, nooit verschenen, dus bij deze...
Vandaag ben ik echt vertrokken vanop mijn campinkje inclusief veel zat nachtelijk balkanrumoer en wc met stront haast tot aan den plafond, maar kom we zijn weer in ons geliefd balkanland!!
Een wondermooie col loodste me uit de paradijselijke Baai van Kotor, Het zeewater had zich als een weerbarstige haak reeds voor eeuwen rond de berg geklemd, op het einde had je het middeleeuwse kotor. Het minder nostalgische, is de kaarsrechte landingsbaan van Tivat aan de andere kant van de baai. Vanuit de omliggende heuvels kon je dit in 1 zicht zien , maar wel na meerdere zuchten en overvolle Kroatische autobussen.
Gelukkig bracht het tweede deel van de rit mij langs baantjes waar deze toeristen zich zouden klem rijden. Wonderbaarlijk was een kleiner baantje op weg naar Podgorica. Het meest westelijke punt van het meer van Shkodra, liet zich zo verleidelijk zien van om de hoek, alsof dit met voorbedachte rade zo wonderlijk was neer gedropt.
De rivier die, vanuit de vallei met het half vervallen dorpje en zijn prachtig gerestaureerde Turkse brug, zich ombarmhartig vol waterplanten in het begin van het meer stortte, verwarde mij dusdanig. Is water groen of blauw /vraagteken/ 1 ding is zeker de bergen zijn hier zwart en hun meisjes wondermooi!!!
Abonneren op:
Posts (Atom)
