Montenegro boven!!

Vanuit een veel te rokerige internetcafe in Podgorica, ik ben hier gelijk al geweest...
Morgen richting Albania, nu enkel een toeristische testrit, al moet ik zeggen, Montenegro is wondermooi, en niet alleen het landschap...
Waar zullen we beginnen, heel eenvoudig vanuit Hansbeke zeker.
s Morgens rond 7 ben ik met mijn onafscheidelijke soigneur alias Willem richting Zaventem gereden. Ik vertelde hem van mijn veel te korte nacht en van een grote zwarte rat die rustig groene blaadjes zat te knabbelen in de boom bij mijn slaapkamer. Op de autoweg moest er bijna een bosduif aan geloven, al vraag ik mij af wat ze bij ons onder de noemer bos verstaan. Amai Zwartberg Groenbos of wathever, Montenegro is een pareltje dat je moet gezien hebben. inclusief het vliegtuig vol memes en pepes op weg naar Tivat... En leuk dat da was! Vooral dat het vliegtuig bijna 4 uur vertraging had. Maar geen nood, we kregen een maaltijd in de cafetaria van de luchthaven ter compensatie. Alhoewel, ik wou niet liever dan heel gauw mijn tentje opzetten in de Baai van Kotor. Ik hielp een meme haar valiezen op de band, praatte met een andere meme die haar dialect verdacht veel op het onze leek, ze was van Astene,en tijdens de vlucht zat ik bij 2 mensen die jaren in Afrika hadden gewoond, Hij was er sinds 1939 heen gegaan en had er een mega theeplantage uit zijn mouw geschud, geen dutsen die Belgen... Zij werkte er sinds 1955 in een school. Haar moeder had haar verplicht Frans te leren. Ze was geboren in Beveren a d Ijzer, met de grooten oorlog nog in het geheugen, waar zoveel Vlaamse soldaten de dood waren ingejaagd omdat ze de Franse bevelen, niet verstonden.
Zonder die oorlog had ze haar man nooit leren kennen in de Congo,
Kuifje in Afrika...
Kuifje in Hoog Albanie, nooit verschenen, dus bij deze...
Vandaag ben ik echt vertrokken vanop mijn campinkje inclusief veel zat nachtelijk balkanrumoer en wc met stront haast tot aan den plafond, maar kom we zijn weer in ons geliefd balkanland!!
Een wondermooie col loodste me uit de paradijselijke Baai van Kotor, Het zeewater had zich als een weerbarstige haak reeds voor eeuwen rond de berg geklemd, op het einde had je het middeleeuwse kotor. Het minder nostalgische, is de kaarsrechte landingsbaan van Tivat aan de andere kant van de baai. Vanuit de omliggende heuvels kon je dit in 1 zicht zien , maar wel na meerdere zuchten en overvolle Kroatische autobussen.
Gelukkig bracht het tweede deel van de rit mij langs baantjes waar deze toeristen zich zouden klem rijden. Wonderbaarlijk was een kleiner baantje op weg naar Podgorica. Het meest westelijke punt van het meer van Shkodra, liet zich zo verleidelijk zien van om de hoek, alsof dit met voorbedachte rade zo wonderlijk was neer gedropt.
De rivier die, vanuit de vallei met het half vervallen dorpje en zijn prachtig gerestaureerde Turkse brug, zich ombarmhartig vol waterplanten in het begin van het meer stortte, verwarde mij dusdanig. Is water groen of blauw /vraagteken/ 1 ding is zeker de bergen zijn hier zwart en hun meisjes wondermooi!!!