Deel 2 LOVELY...

Ik was blij hier hun gast te mogen zijn, inclusief de vier keer frieten van de evenveel maaltijden die ik er gegeten heb...
Communist of Demokraat, vragen ze mij hier in daar in de bergen.
Wijselijk had ik mijn >rode Albanese ster-pin thuis gelaten.
Ik wist hoe Hoxha in de tijd van het communisme deze streek had gemarginaliseerd tegenover de rest van het land, en hoe ze nu nog stonden tegenover hen.
Papa Pasck vond dat dit er weinig toe doet(in de bergen).
Hij was nog lasser geweest in de hydrocentrales van Kukes en Fierze.
Daar in Tamare hadden ze weinig of geen last van het uitvallen van de elektriciteit, hij werd er eigenhandig opwekt door de altijd stromende bergrivier. Ik datzelfde water de volgende dag achterna, op weg naar Vermosh. Daar de weg, volgens de kaart doodliep in de bergen,heb ik mijn bagage achtergelaten bij hen. Dit was echt nodig, de stenige cols deden mij meermaals afstappen. Slechts 60 kilometer gefietst die dag en de 20 erbarmelijkste kilometers met een camion meegewiegd die vooral hout ging halen uit de nu nog groene bossen. her en der wordt er met bier bijgetankt in de geimproviseerde cafes-containers. Ongemakkelijk lang blijven de bergmammetjes mijn komst nakijken. Mallore,... In Vermosh wordt ik door een andere camionchauffeur nog getrakteerd op ... jawel frieten met kaas. Nji Deu Tre Kater Pes,we kunnen nu al tot vijf tellen in het Albanees! De prachtige brede vallei met zotte blaffende zwijntjes, geitjes met veel te grote bellen en oude huizen met een typisch Albanees Wolfsdak, de slangen dieper en hoger in de bergen. Ik nam er een portret van een man die het glas uit zijn bulldozer-sneeuwruimer ging vervangen tot ik merkte dat mijn eerste film die ik had op geschoten, er geen was, eigenlijk kon het mij weinig geven te midden een alles overheersende decor. Ik moest denken aan toen ik klein was en Sinterklaas die met zijn koets in de straat passeerde fotografeerde, wetende dat er geen film in de camera zat...Nu kon ik echt beginnen,de Grafdelvers op een mooie heuvel bij Podgorica, de ijscoman en de kinderen in Hot en zoveel meer samen met Sinterklaas...
s Avonds blijf ik voor een tweede nacht bij de familie in Tamare. Nauwelijks te geloven zo afgelegen te zijn, Op de Junior TV Shqip een Kerstfilm... en big brother shqip!!! Ik had genoeg aan de documentaire die zich overdag buiten had afgespeeld.
Van al mijn bergpassen, was deze wel de very, er zijn geen woorden voor, de meest moordende in elk geval (aan de woeste witgekalkte kruisen op de rotsen te zien en soms een andere witgekalkte vlek, waar hij of zij was tegengevallen en boven of beneden de rots een blinkend grafmonument met plastieken bloemen erbij.Vandaag ben ik dan vanuit Tamare bij de rivier gekropen, om dan vanaf Rapshe mij als een steen te laten vallen tot in de Vlakte van Podgorica, de dichtsbijzijnde reparation- Biciclette. Morgenochtend om 10 u kan ik hem halen, Back to my lovely Albania, Fuck Titostad, leg me te slapen, ook al weet ik nog niet waar...
Naten e mire.