's Middags ben ik dan nog vertrokken vanaf de hydrocentrale. Om Piotr te bedanken had ik hem een kalender gegeven. De meest noodzakelijke dingen: wassen,plassen,slapen en eten, had ik er zomaar gekregen samen met veel menselijke warmte die ik in de bergen mocht ontvangen. De Bergweg richting Theth liep dan wel niet dood, ze liep erg diep en zo slecht door de vallei dat ze er wel iets van weg had. Toch zo kan ik langs een ander pad de vallei uitrijden richting Shkoder. Die baan was eigenlijk nog slechter dan alle vorige,ettelijke malen werd er gedwongen af te stappen of zou ik gewoon omver zijn gevallen. Meer dan 24 per heb ik die dag niet gerden, en met een gemiddelijke van minder dan 10 per uur,voer voor de techneuten onder ons. Vele dronken bosmannetjes te samen in de schaarse etablishementen langs de bossen en bergen. Houthakkers in zweetlaarzen en Boeren te paard overgoten met veel te veel raki en bier. 's Avonds bereik ik in de bocht van de rivier Kir het dorpje Prekal, die hier al aardig op weg terug richting bewoonde wereld. Toch tot hier waren de mensen nog allemaal katholiek en waren de turken lees:weg nooit geraakt. Zo lagen de huizen er ten opzichte van de weg nog wat eigenaardig en moeielijk bereik bij. Gelukkig vond ik er een, een groot oud wit huis met een leien dak, en vroeg er een plaats voor mijn tentje. HAHA,tja, voor wat ik die toch weer mee. Als een evidentie, want zo zijn ze echt hier legt de familie mij te slapen. Mijn Albanees is als redelijk beperkt en wanneer vader erbovenop nog stottert, dus hakkelend Albanees kunt ge begrijpen dat ik er niet veel van begreep. Het respect voor de gast daartegenover niet te evenaren. Ik werd algauw naar de beste kamer van het huis gebracht, de vrouw een weinig later volgend met een dienbord met koffie en raki. Allez zo mijn eerste raki gesneuveld... In de kamer stond nauwelijks iets. Vader presenteerde mij goedkope Griekse sigaretten, die ik, als sportman weigerde. Pijnelijk legde hij de sigaretten in de kast, het was zo pseudo moderne seventies kast van zwart gelakt hout en glas, zodat je alles kon zien wat er in de kast lag. Het was niet pijnelijk opzich dat hij de sigaretten terug legde maar eerder dat er niets anders in die kast stak. Voor het maal werd ik alleen in de kamer achtergelaten met al het dat ze in huis hadden. Ze waren zo arm en respectvol, eerder nederig, tegenover mij dat ik er niet goed van werd. Van achter het paarse gordijn (als van de boetdoening) kwam een eigenaardig-oranje nachtvlinder tegen het peetrje in de kamer gevlogen en viel recht in de salade met pijpajuintjes. Met mijn vork probeerde ik hem nog te redden maar, tevergeefs stierf hij met olie aan zijn vleugels nog voor de nacht viel in de vallei. Jezus als herder met zijn schapen keek toe vanop een wandtapijtje,de enige versiering in de beste kamer...
Naten e mire
Goede Nacht
Deze mensen beschamend goed voor ik,hier veel te goed ontvangen bij veel te arme mensen. Ze begrepen het eigenlijk niet dat ik hen meer wou geven dan mijn kalander, maar hebben het toch aangenomen, zodat ik mijn schuldgevoel toch kon halveren.
De Ochtendlijke raki bij hen heb ik geweigerd en mij als een ware kasseienridder naar Shkodra begeven. Vanaf het dorpje Ura e Shtrentje waren de Turken geraakt, je kon het zien aan de Moskee die er was. Vanaf daar hadden ze gelijk ook een poging ondernomen een weg te plaveien met stenen. De Hellerijder in mij werd er helemaal woest van. Vanaf Mes baadde de weg zich in doodgewone asfalt toch het was als op de piste in Roubaix toekomen. Shkodra-Arrivee!!!!!!!!!!!!!!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten