De rit met een grensovergang die er in feite geen in. Uiterst bevremend: een paspoortcontrole bij het uitrijden van een land en eigenlijk arriveren in een ander land maar met hetzelfde volk. Zo die grensovergangen zijn geen problematische. Veel erger is het met de Servisch-Kosovaarse grens gesteld die ik niet zal aandoen, Montenegro-Kosovo of Macadonie-Kosovo? Welke van de de 2 moet de dag nog uitmaken. Het verschil met Albanie hier in Kosovo: Ice-Tea, Asfaltwegen en de overal aanwezige veiligheidstroepen, hier in Prizren, Duitsers. Een vreemd zicht om in een goedlachse mooie oude stad vol uitgelaten schoolkinderen, die op de laatste dagen van het schooljaar een uitstap maken naar de pittoreske stad met zijn volle terrasjes in de zon bij de rivier (ze deed mij een beetje aan Sarajevo denken-al is Prizren mooier)en door dit alles heen, de militaire patrouilles door de stad. De Servische kerken worden allen bewaakt door hen en zijn ondoordringbaar gemaakt met prikkeldraad, pareltjes van het oude Servie overdonderd door een meerderheid aan minaretten. Zo moet je hier ook geen schrik hebben je beste Albanees boven te halen. Slechts een paar uitgebrande (Servische) huizen verraaden hier de voorbije oorlog, hier in Prizren schijnt vandaag de zon!
Groeten uit Kosovo van je Albanese Flandrien
Koen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten